พักหายใจเข้าลึกๆ…

กลับมาจากHKเมื่อวันจันทร์ คราวนี้ไม่พกไข้หวัดติดตัวมาด้วยก็จริง
ก็ร่างกายก็ล้าพอควรเลยทีเดียว เพราะทำงานลากยาวตั้งแต่งานBKK Fair

 

ยกของ แบกถาด ลากกระเป๋า ตื่นตี5ครึ่ง นอนเที่ยงคืน ต่อเนื่องหลายอาทิตย์
ไปงานที่HKคราวนี้ กลับมาโดนEVAตามความคาดหมาย และทุกๆอย่างก็เป็นไปอย่างที่คิดเอาไว้ตั้งแต่แรก
เฮ้อ….ทำไมทั้งๆที่เตรียมตัวไว้แล้วว่าจะต้องเป็นแบบนี้ แต่ก็ยังรู้สึกเซ็งๆอยู่ดีวะเนี่ย

 

 

หลายๆครั้งที่บ่นกับตัวเองว่าเบื่องาน แต่สุดท้ายก็ต้องกลับมานั่งอยู่ที่เดิม คิดเรื่องเดิมๆ แล้วก็เซ็งแบบเดิมๆ
ตอนนี้อะไรหลายๆอย่างมันยิ่งน่าเบื่อยิ่งขึ้น..ศรัทธาในองค์กรมันเริ่มหมดไป
ไม่รู้ว่ามันเพิ่งหมด หรือว่ามันไม่เคยมีมาก่อนเลยก็ไม่รู้…

 

ทุกวันนี้เข้างาน9โมง แต่รัตนาวดี ไม่เคยมาก่อน9.30เลย
เป็นเวลา2เดือนกว่าๆแล้วมั๊ง ที่HRเหล่แล้วเหล่อีก
เราก็ได้แต่นั่งรอนอนรอให้เค้าออกใบเตือน
ใบเตือน2ครั้งเมื่อไหร่ พิจารณาตัวเองออกเลยก็ดีเหมือนกัน…

 

จริงๆสาเหตุที่มาสายก็ไม่มีไรมาก คงแค่เพราะรู้สึกไม่ค่อยenjoyกับงานเท่าไหร่แล้วมั๊ง
งานที่เรารับผิดชอบ ตอนนี้มันก็ไม่ค่อยมีorderพอมีงานเข้ามาทีก็ออกเป็นแย่งกันทำ
เจ้านายจะให้เราผันไปทำงานอีกlineนึง ซึ่งเรารู้สึกว่าไม่ใช่ตัวเราซักเท่าไหร่
ตอนนี้สถานการณ์มันก็เลยค้างๆคาๆในใจยังไงไม่รู้

 

ลืมตาขึ้นมาแต่ละวัน ก็ไม่อยากจะลุกออกจากที่นอน
ความรู้สึกที่เคยกระตือลืนล้นเวลาไปทำงานมันหายไปไหนหมดแล้วก็ไม่รู้
ถามว่าอยากเปลี่ยนงานมั๊ย ก็คงอยาก แต่ก็ไม่รู้ว่าอยากไปทำอะไร…
สิ่งเดียวที่ยังทำให้ยังทำงานอยู่ที่นี่ ก็คือ ภาพที่เราเคยนั่งๆนอนๆอยู่บ้าน
ใช้เงินเก็บไปวันๆ จนเงินแทบไม่เหลือซักกะบาท

สถาพนั้นมันแย่เกินจะทนไหว…รู้สึกว่าชีวิต….ไร้ค่า…

 

ตอนนี้Kateยื่นใบลาออกแล้ว อีกเดือนนึงก็คงจะไป
นอกจากพี่กุ้งแล้ว ก็เลยไม่เหลือเพื่อนร่วมงานที่เคยทำงานด้วยกันอยู่อีกเลย
มันอะไรกันนักกันหนาวะเนี่ย…

 

คิดมาตลอดว่า อะไรๆที่นี่แย่ คนก็แย่ ระบบก็แย่
แต่ที่สำคัญที่สุดเลยก็คือ "วัฒนธรรมองค์กร" มันแย่
การเสนอความเห็นเพราะอยากให้อะไรๆมันดีขึ้น กลายเป็นการ"เถียง"..หรือ.."แข็งข้อ"
ดังนั้นการจะทำงานที่นี่ได้อยู่รอดอย่างมีความสุขก็คือต้องblendเข้ากับวัฒนธรรมองค์กรที่นี่เท่านั้น
"อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ไป" จบ…

 

จริงๆแล้วถ้าจะคิดซะว่าทำงานที่นี่ก็คงเหมือนกับการอยู่ในประเทศไทยล่ะมั๊ง
อากาศร้อน รถติด คนเยอะ ไร้วัฒนธรรม และป่าเถื่อนในบางครั้ง
ใครๆก็อยากไปอยู่เมืองนอก อยากหนีปัญหาโน่นนี่นั่น
แต่จริงๆแล้ว ประเทศไทยกลับเป็นประเทศอันดับต้นๆที่ต่างชาติอยากมาอยู่
มีอาหารให้กินทุกเชื้อชาติ ไม่แบ่งศาสนา ไม่เหยียดสีผิว ค่าครองชีพต่ำ 555

 

เอายังไงกะชีวิตดีวะเนี่ยกรู….55555
..
.
ไม่รู้จะทำอย่างไร..และชีวิตจะเดินต่อไปทางไหนดี…